Το καλοκαίρι δίνει τη σκυτάλη του στο φθινόπωρο με το πανηγύρι της Παναγιάς Καλαμιώτισσας να προσελκύει ακόμη κόσμο. Οι “συνήθεις ύποπτοι” του νησιού επιστρέφουν για μια τελευταία βουτιά στα ζεστά νερά του Αιγαίου και μια βόλτα στα μονοπάτια. Ο ήλιος δημιουργεί μοναδικά χρώματα στη διάρκεια της μέρας. Οι έντονοι ρυθμοί του καλοκαιριού χαλαρώνουν. Η ώρα του τρύγου έφτασε. Τα βαρέλια βγαίνουν κ το πατητήρι είναι η επόμενη φεγγέρα. Οκτώβρης μπήκε.. κι ενώ οι κάτοικοι προσμένουν τα πρωτοβρόχια για να μαζέψουν σαλιγκάρια, ο καιρός καλά κρατεί. Τα μαγαζιά αρχίζουν να κλείνουν και οι Αναφιώτες σχεδιάζουν τις διακοπές τους πια. Έχουν ανάγκη από ξεκούραση. Το απόγευμα στο καφενείο η ρακή ξεσηκώνει τις συζητήσεις των κυνηγών.

Τα πρώτα κρύα κάνουν την εμφάνισή τους το Νοέμβρη και οι ψαράδες βγάζουν τα καΐκια στη στεριά. Τα λιόπανα απλώνονται και η οικογένεια μαζεύει τις ελιές για το λάδι της χρονιάς. Στο λιοτρίβι το άρωμα της ελιάς αναμειγνύεται με αυτό της ρακής. Οι γυναίκες του νησιού δίνουν ραντεβού στις εξοχές για να μαζέψουν χόρτα, κυρίως προβάτσες. Μαζεύουν και ζαφορά, ιεροτελεστία το καθάρισμά της, άλλη μια ευκαιρία για φεγγέρα, όσο οι άντρες παραβγαίνουν στο παιχνίδι της δηλωτής. Οι «Άγιοι» της εξοχής θα μαζέψουν το χωριό στα ξωκλήσια για ένα ακόμη τραπέζι. Το νησί ετοιμάζεται να τιμήσει τον πολιούχο του, Αϊ-Νικόλα, και ο πολιτιστικός σύλλογος οργανώνει το εθιμοτυπικό γλέντι.

Οι μέρες για τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Το κάστρο και οι πλατείες θα στολιστούν, μαζί και τα σπίτια που θα μείνουν ανοιχτά για να υποδεχθούν το νέο έτος. Τα σοκάκια πλημμυρίζουν από μελένιες μυρωδιές εδεσμάτων και παιδικές φωνές ξεχύνονται ψάλλοντας τα παραδοσιακά κάλαντα. Το χωριό θα κατέβει στο λιμάνι, τα νερά αγιάζονται και οι λιγοστοί τολμηροί βουτάνε να πιάσουν το Σταυρό. Το πιο παλιό ξωκκλήσι, του Αγίου Αντωνίου, καλεί τους κατοίκους για μια ακόμη σύναξη σε μια υπέροχη τοποθεσία. Τότε θα βγουν κι οι πρώτοι μασκαράδες.

Γενάρης… βροχή και κρύο αλλά οι αλκυονίδες μέρες φωτίζουν το νησί. Ευκαιρία για μια ακόμη εξόρμηση στις εξοχές τώρα που η γη απλόχερα δίνει σπαράγγια, σταμναγκάθια, ραδίκια και βολβούς. Η φύση ξεγελιέται περιμένοντας την άνοιξη αλλά ο πιο βροχερός μήνας έχει μπει.

Η συζήτηση των κατοίκων το Φλεβάρη γυρίζει γύρω από το φράγμα κι αν είναι η ώρα να μπει πατάτα, ενώ οι μελισσοκόμοι μετρούν τις απώλειες του χειμώνα. Ο πολιτιστικός σύλλογος φροντίζει για τη διασκέδαση των κατοίκων τη Κυριακή της Αποκριάς και τη Καθαρά Δευτέρα οι χαρταετοί χρωματίζουν τον ουρανό.

Ο Μάρτης έφτασε και τα χόρτα δίνουν τη θέση τους στα πολύτιμα βότανα που πρασινίζουν τη φύση. Οι αμπελουργοί φροντίζουν τα αμπέλια και οι μελισσοκόμοι αναζητούν τα πρώτα σμάρια (σμήνη μελισσών).

Το νησί προετοιμάζεται για να υποδεχθεί τους πρώτους επισκέπτες που καταφθάνουν για να εξερευνήσουν τα μονοπάτια και να απολαύσουν την ηρεμία του Απρίλη. Ο καιρός ανοίγει πια, τα καΐκια πέφτουν στη θάλασσα, μαζί και οι πρώτοι κολυμβητές για μια βουτιά. Το Πάσχα είναι προ των πυλών με τους κατοίκους να κρατούν το έθιμο και να ανάβουν τα φουρνιά για να ψήσουν τη παραδοσιακή τυρόπιτα με ζαφορά, τα μελιτερά και το κατσικάκι για το βράδυ της Ανάστασης. Το απόγευμα της Λαμπρής, η πλατεία του Αγίου Νικολάου πλημμυρίζει με κόσμο αδημονώντας να τιμωρήσει τον Ιούδα. Η Μονή της Ζωοδόχου Πηγής ολοκληρώνει το εορταστικό κλίμα προσελκύοντας για την πανήγυρη επισκέπτες των γύρω νησιών.

Η ανθισμένη γη καλεί τις κοπελιές να πλέξουν το στεφάνι του Μάη, «δόλωμα» για τους νεαρούς που θα το κλέψουν σε ένδειξη αγάπης. Γνωστοί θαμώνες του νησιού καταφθάνουν και η φράση «Τώγα καλά!» σηματοδοτεί την έναρξη της σεζόν. Οι ζεστές βραδιές προσφέρονται για την προετοιμασία των τοπικών προϊόντων (καπαρόφυλλα, ρίγανη, θρούμπι) και οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις προβλέψεις για την κίνηση του καλοκαιριού και τα αποτελέσματα του πρώτου τρύγου του ανθόμελου.

Τα πρωινά του Ιούνη όλο και περισσότεροι φίλοι του νησιού κατεβαίνουν από το καράβι και δίνουν ζωή στα σοκάκια της Χώρας και στα μονοπάτια της εξοχής. Η θερμοκρασία ανεβαίνει και στις παραλίες τα ρούχα λιγοστεύουν, σε μερικές δε εξαφανίζονται(!).Τα μποστάνια αφθονούν από κατσούνια, ντομάτες και άλλα λαχανικά, που θα χρησιμοποιηθούν για να νοστιμέψουν τα παραδοσιακά πιάτα στα καταστήματα εστίασης του νησιού.

Τα μελτέμια του Ιούλη μεταφέρουν τη μυρωδιά του θυμαριού προκαλώντας τους κατοίκους σαν άλλες εργατικές μέλισσες να το συλλέξουν για να μπει στα ράφια των καταστημάτων μαζί με άλλα τοπικά προϊόντα. Η κίνηση όλο και αυξάνεται ενώ κάποιοι τυχεροί θα πετύχουν μια μουσική εκδήλωση του Δήμου ή κάποιο πανηγύρι στην εξοχή όπως του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Παντελεήμονα.

Βραδιές Αυγούστου, κι όλοι πια έχουν γίνει μια παρέα στα στενά και τις πλατείες. Όλα τα σπίτια έχουν ανοίξει και το βράδυ δίνουν ένα ιδιαίτερο θέαμα με τα φώτα από τα μπαλκονάκια τους. Παλιοί και νέοι θαμώνες έχουν κατακλύσει το νησί, αφήνοντας όλο και λιγότερες ώρες ξεκούρασης για τους ντόπιους που είναι πρόθυμοι να τους εξυπηρετήσουν. Κάθε μέρα και μια γιορτή, κι αν κάποιος έχει μεριμνήσει να βρει δωμάτιο, θα απολαύσει τις καθιερωμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις του συλλόγου Απανταχού Αναφαίων, «Αργοναυτικά». Το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του και το λιμάνι γεμίζει με επισκέπτες έχοντας μαζί τους τσάντες με τοπικά προϊόντα όπως θυμαρίσιο μέλι, κάπαρη και βότανα.

Τα μαντήλια του αποχαιρετισμού κάνουν την εμφάνισή τους, το πλοίο σαλπάρει και συ καθισμένος στον κάβο, χαιρετάς αυτούς που φεύγουν… Μένουμε Ανάφη!