Στο βόρειο μέρος του νησιού στις θέσεις Σταυρός, Βούβες και Βρύση παρατηρεί κανείς την ύπαρξη αμπελιών κατά το παρελθόν. Σήμερα τα περισσότερα είναι εγκαταλειμμένα και μεγάλης ηλικίας. Βέβαια κάποιοι συνεχίζουν μέχρι σήμερα την ενασχόληση με τα αμπέλια, σε παραδοσιακές εγκαταστάσεις αλλά παράγουν μικροποσότητες για ιδία κατανάλωση.

Οι ποικιλίες που ευδοκιμούν στο νησί είναι η σπάνια λευκή ποικιλία «γαδουριά», καθώς και το «μαύρο στροφιλιάτικο». Πολλές ποικιλίες κοινές με τη γειτονική Σαντορίνη, όπως ασύρτικο, αηδάνι, αθήρι άσπρο και μαυράθηρο και μανδηλαριά η οποία δεν ευνοείται στα εδάφη του νησιού. Η παράδοση του νησιού θέλει λιαστά ερυθρά ή ερυθρωπά γλυκά κρασιά και τηρείται ακόμα.

Υπάρχουν ελάχιστοι αμπελοκαλλιεργητές στο νησί. Η ποικιλία είναι Ασύρτικο και επιτραπέζιες ποικιλίες. Η συνολική έκταση είναι 45 περίπου στρέμματα και παράγουν κρασί με χωρική οινοποίηση. Υπάρχει ενδιαφέρον από δύο τρεις νέους παραγωγούς για φύτευση νέων αμπελώνων με σκοπό την παραγωγή επιτραπέζιου οίνου που να διατίθεται στην τουριστική αγορά του νησιού. Ενδιαφέρον υπάρχει επίσης για την παραγωγή αποστάγματος οίνου με στόχο την διάθεση στην ντόπια αγορά.

Τα ελαιόδεντρα είναι ελάχιστα στο νησί , περίπου 250 στρέμματα. Η έλλειψη κάποιας μονάδας (μικρού ελαιοτριβείου) αποθαρρύνει τους κατοίκους να φυτεύουν ελαιόδεντρα. Στα μποστάνια τους προτιμούν άλλα καρποφόρα (βερικοκιές, συκιές, ροδακινιές) Ο παραγόμενος ελαιόκαρπος χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς.

Ένας μόνο κτηνοτρόφος υπάρχει σήμερα στο νησί με περίπου 120 αιγοπρόβατα. Η αιγοπροβατοτροφία εγκαταλείφθηκε σταδιακά στο νησί (Παλαιότερα υπήρχαν 10.000 ζώα). Για την συγκεκριμένη εκμετάλλευση υπάρχουν σε επάρκεια βοσκοτόπια και μεταφέρονται από την Σαντορίνη συμπυκνωμένες ζωοτροφές (βαμβακόπιτα) σαν συμπλήρωμα διατροφής. Τα σφάγια διατίθενται στην ντόπια αγορά και ορισμένα στην γείτονα Σαντορίνη.

Η παραγωγή κηπευτικών στηρίζεται σε μικρά οικογενειακά μποστάνια που παράγουν προϊόντα για την οικογένεια. Δύο  εκμεταλλεύσεις στον Ρούκουνα και Μοναστήρι συνδυασμένες με χώρο εστίασης εμφανίζουν μια μεγαλύτερη δυναμική. Τα μποστάνια είναι οργανωμένα στις παρυφές των ρεμάτων που καταλήγουν στην θάλασσα όπου υπάρχουν 6 πηγάδια ή Δημοτικές γεωτρήσεις. Την καλοκαιρινή περίοδο εισάγονται στο νησί κηπευτικά για την κάλυψη των αναγκών. Περιοριστικός παράγοντας αποτελεί η έλλειψη νερού και η μη ύπαρξη ικανοποιητικής έκτασης γόνιμης γης. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ένα ιδιαίτερο και πολύ γευστικό φρούτο που προσφέρει η μάνα γη είναι το «φαραόσυκο», δηλαδή το φραγκόσυκο. Είναι δύσκολο στην συγκομιδή του καθώς γύρω του υπάρχουν πολλά αγκαθάκια. Τον Αύγουστο μπορεί να τα δοκιμάσει κανείς ή να πιει έναν απολαυστικό χυμό από φραγκόσυκο. Επίσης, την περίοδο του καλοκαιριού οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν και άλλα καλλιεργήσιμα τοπικά προϊόντα, όπως πατάτες, βλήτα, ντοματίνια, μελιτζάνες, κολοκύθια και «κατσούνι». «Κατσούνι»  είναι  ποικιλία αγγουριού, πολύ γευστικό και το συνοδεύουν με μέλι. Στο νησί ευδοκιμεί μεγάλη ποικιλία χόρτων που είναι βρώσιμα όπως σταμναγκάθι, προβάτσες, ραδίκι της θάλασσας.

Από το νησί δεν λείπουν τα μυρωδικά και τα βότανα. Περπατώντας κανείς στα μονοπάτια του νησιού κατά τους ανοιξιάτικους μήνες θα κατακλυστεί από μυρωδιές που προέρχονται από τα μυρωδικά και τα διάφορα βότανα. Φασκόμηλο, ρίγανη, θρούμπι, κάπαρη είναι κάποια από αυτά. Στο νησί την περίοδο του Νοεμβρίου γίνεται το μάζεμα της ζαφοράς, δηλαδή το σαφράν το οποίο είναι άγριο και αυτοφυή δεν καλλιεργείται όπως στην Κοζάνη.

Πολλά εδέσματα μπορεί να δοκιμάσει κανείς όταν επισκεφθεί την Ανάφη ανάλογα βέβαια την εποχή. Παραδοσιακά ζυμαρικά της Ανάφης είναι τα μπαλότια που είναι φρέσκα ζυμαρικά και συνοδεύονται με κόκκινη σάλτσα και ντόπιο κίτρινο τυρί. Βέβαια πολύ γευστικά είναι και τα παξιμάδια σε διάφορες παραλλαγές. Χαρακτηριστικό της αναφιώτικης κουζίνας είναι τα έντονα μυρωδικά στα φαγητά τους όπως κανέλα, γαρύφαλλο, μπαχάρι, σκόρδο. Από την κουζίνα τους δε λείπουν και τα αλλαντικά όπως λαγαρό και σύγκλινο. Ένα ακόμα πιάτο τους είναι τα κουλουρίδια, γάλα με αλεύρι. Την περίοδο του Πάσχα αν κάποιος βρεθεί σε αυτό το όμορφο κυκλαδίτικο νησί θα δοκιμάσει βεβαία μελιτερά που γίνονται με τυρί αλλά έχει γλυκιά γεύση. Και αξέχαστο θα του μείνουν οι τυρόπιτες με ζαφορά και το κατσικάκι στο φουρνί. Στους γάμους και στα πανηγύρια σερβίρονται πολλά εδέσματα όπως κουφέτο, μέλι με αμύγδαλο και ξεροτήγανα.